władcy dzielnicowiPiastowie kujawscyKazimierz II łęczycki

Kazimierz II łęczycki

rodzice ⇒ drzewo genealogiczne
Kazimierz I KonradowicEufrozyna, córka Kazimierza I opolskiego
życie
1262/1265 - 10 VI 1294 (Trojanów n. Bzurą)
panowanie
1275-ok.1287: Brześć, Dobrzyń, Łęczyca (współrządy)
ok.1287-1288: Brześć, Łęczyca (współrządy)
1288-1294: Łęczyca

1267

-(14 XII) Śmierć Kazimierza Konradowica.

1275

-(/1 V) Zakończenie regencji Eufrozyny.

1277

📖
Pogańscy bowiem Litwini nagle i niespodziewanie w święto św. Łukasza Ewangelisty najeżdżają w wielkiej liczbie ziemię łęczycką, która wtedy była w posiadaniu księcia Kazimierza, syna nieżyjącego księcia kujawskiego Kazimierza, rodzonego brata księcia sieradzkiego Leszka Czarnego, i pustoszą ją, siejąc śmierć, grabiąc i paląc domy. Spustoszywszy ją do woli wobec tego, że nikt nie stawiał oporu, po wymordowaniu starców i dzieci uprowadzają do strasznej niewoli wraz z bydłem i dobytkiem wielką liczbę ludzi obojga płci, ocenianą na około 40 tysięcy dusz. - Kronika Jana Długosza
---
W tym czasie silne wojsko Litwinów weszło do Polski, spustoszyło ogniem i grabieżą pogranicza ziemi brzeskiej, łęczyckiej i dobrzyńskiej, i zadało tak wielką klęskę ludowi chrześcijańskiemu mordując i porywając ludzi, że nikt nie potrafi określić ich liczby zgodnie ze stanem faktycznym. - Kronika ziemi pruskiej Piotra z Dusburga
-(ok. 18 X) Niszczycielski najazd litewski na ziemię łęczycką, brzeską i dobrzyńską.

ok. 1287

-Siemowit obejmuje samodzielne rządy w ziemi dobrzyńskiej.

1288

📖
1288. Leszek, książę Krakowa, Sandomierza i Sieradza zmarł bezdzietnie. Po nim nastąpił, poprzez elekcję, Bolesław książę Mazowsza. Wkrótce jednak przybył Henryk książę Wrocławia, który [opanował] miasto na skutek zdrady rzeźników, zaś zamek przez [zdradę] Sułka [z Niedźwiedzia]. - Rocznik Traski
-(30 IX) Śmierć Leszka Czarnego.

1289

📖
[Gdy książęta śląscy] wracali na Śląsk, w czasie postoju koło miasta Siewierza napada na nich książę kujawski Władysław Łokietek z innymi książętami. A ponieważ oni także chwycili za broń dwudziestego szóstego lutego dochodzi do zawziętej walki między braćmi i rycerzami. I po wielkiej obustronnej rzezi zwycięstwo, jakkolwiek krwią drogo okupione, przypadło Łokietkowi i jego towarzyszom. Bardzo wielu spośród rycerzy śląskich padło, albo w czasie ucieczki dostało się do niewoli. Ginie w tej bitwie syn księcia głogowskiego Konrada, książę szprotawski [raczej ścinawski - przyp. wł.] Przemysł, który dopiero co osiągnął wiek młodzieńczy. [...] Książę opolski Bolesław ranny dostaje się do niewoli. Również dwie potyczki wszczęte przez rycerzy, jedna pod Skałą, a druga koło Świątnicy, przyniosły także dwie klęski rycerzom śląskim. - Kronika Jana Długosza
-Walki z Henrykiem IV i jego koalicjantami (Henrykiem głogowskim, Bolesławem I opolskim i Przemkiem ścinawskim).

1291

📖
Również w tym samym roku [1291 - przyp. wł.] król litewski, Pukuwer, posłał swojego syna Witenesa z bardzo wielkim wojskiem do Polski do ziemi brzeskiej. Po wielu szkodach wyrządzonych przez mordy, porywanie ludzi, pożary i grabieże książęta polscy, Kazimierz i Łokietek, w trosce o uratowanie swoich poddanych zwrócili się z prośbą do brata Meinharda, mistrza pruskiego, o pomoc. Ci przybyli z wielkim wojskiem, i kiedy chcieli podjąć walkę ze wspomnianymi niewiernymi, wymienieni książęta ze wszystkimi swoimi Polakami uciekli. Przestarszeni tym widokiem bracia, ponieważ nie mieli wystarczającej siły do stawienia oporu tak wielkiej liczbie wrogów, także się wycofali, ale nie bez wielkich strat w ludziach, gdyż wielu braci i pozostałych chrześcijan zostało ciężko rannych, zanim mogli z honorem od tej walki odstąpić. - Kronika ziemi pruskiej Piotra z Dusburga
-Niszczycielski najazd litewski na ziemię brzeską Władysława Łokietka.

1292

-(VIII) Wyprawa Wacława II (wspomaganego przez Bolesława II płockiego, Bolesława I opolskiego i Kazimierza bytomskiego) przeciw Władysławowi Łokietkowi i wspierającemu go Kazimierzowi.

1293

-(7-12 I) Zjazd w Kaliszu.

1294

📖
Książę bowiem litewski Witenes napada na ziemię łęczycką z wojskiem konnym w liczbie 1800 ludzi: Litwinów, Prusów i Żmudzinów. Kiedy w czwartek po Zielonych Świętach wtargnęli do niej przez lasy i gaje za pozwoleniem i przy poparciu księcia Mazowsza Bolesława w tak milczącym i nieznanym szyku, że zmylili wszystkich, którzy ich mijali, atakują najpierw kolegiatę w Łęczycy i mordują tam lub zabierają do niewoli wielką liczbę ludu mężczyzn i kobiet, którzy się tam zgromadzili dla uczczenia święta. Prałatów, kanoników i kapłanów Pana biorą bez litości do niewoli, a szaty liturgiczne, naczynia i klejnoty rozgrabiają. Pozostałych, którzy schronili się w kościele i bronili się w nim mężnie, przez podpalenie sąsiednich domów otaczających kościół i przeniesienie ognia na kolegiatę łęczycką duszą i tracą. Wrogowie rozbiegli się następnie po wsiach i osadach i zebrawszy wielki łup w postaci ludzi i bydła, pośpiesznie wracali. - Kronika Jana Długosza
---
Następnie, kiedy Litwini ruszyli w drogę powrotną, Kazimierz, książę polski, bolejąc nad śmiercią swoich poddanych, ruszył za nimi w pościg razem z tysiącem ośmiuset mężami. Kiedy dowiedział się o tym książę mazowiecki Bolesław, nie wiem, z czyjego podszeptu, zawarł na określony czas zawieszenie broni pomiędzy chrześcijanami i niewiernymi. - Kronika ziemi pruskiej Piotra z Dusburga
-(VI) Książę litewski Witenes najeżdża ziemię łęczycką.
📖
W czasie tego zawieszenia, kiedy Polacy, niczego się nie obawiając, byli pochłonięci różnymi zajęciami, Litwini zerwali rozejm i na nich napadli, i zgładzili księcia Kazimierza oraz cały lud oprócz jednego rycerza, który sam jeden uciekł, aby opowiedzieć o tym innym. - Kronika ziemi pruskiej Piotra z Dusburga
---
Tegoż roku [1294 - przyp. wł.] w czwartek po Zielonych Świątkach była bitwa z Litwinami w Trojanowie i został zabity książę Kazimierz wraz z wojskiem swym z powodu złej straży. - Spominki gnieźnieńskie
---
Nie zniósł porażki własnej i swego wojska książę łęczycki Kazimierz, lecz ze wszystkimi rycerzami ziemi łęczyckiej zaczął ścigać barbarzyńców. Kiedy ich dopędził w położonej blisko miasteczka Sochaczewa nad rzeką Bzurą wsi Żuków (według innych koło wsi Trojanowa) nie licząc się z małą liczbą swego wojska i chmarą wrogów, rzuca się na barbarzyńców. I po krwawej walce, kiedy wielu jeńców w ferworze bitwy umknęło, pokonany przez chmarę barbarzyńców, walcząc bardzo odważnie w pierwszych szeregach, pada w największym tłumie wrogów i ponosi chlubną śmierć. Gdy ten [książę] zginął, Polacy zaczęli uciekać na wszystkie strony. Wielu spośród Polaków, unikając zaszczytnej śmierci, naraża się na haniebną. Toną w rzece Bzurze, za którą toczyła się walka, ponieważ wody wtedy wskutek deszczu niezwykle wezbrały. Litwini zdobyli i łup, i zwycięstwo. - Kronika Jana Długosza
-(10 VI) Litwini zrywają zawieszenie broni.
📖
Książę łęczycki Kazimierz nie pozostawił po sobie nikogo. Z tego powodu ziemię łęczycką otrzymał prawnie, tytułem spadku jego rodzony brat, książę kujawski Władysław Łokietek. - Kronika Jana Długosza
-Władysław przejmuje ziemię łęczycką.
źródła:literatura:ilustracje:
POCZET.COM (treść i kod strony) jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska.
Serwis wpisany został do rejestru dzienników i czasopism prowadzonego przez Sąd Okręgowy w Katowicach pod poz. Pr 2428.
partnerzy: ApisVideoŻegluga śródlądowaWydawnictwo Avalon
do góry