Mieszko II Otyły (Gruby)
Nie zasłużył, by mu wraz z tylu rycerzami przypadły palmy męczeństwa za wiarę Chrystusową.
Kronika Jana Długosza
| rodzice ⇒ drzewo genealogiczne |
|---|
| Kazimierz I opolski | Wiola, księżniczka bułgarska (?), córka (prawdopodobne pochodzenie z nieprawego łoża) cara Kałojana bądź Boriła |
| życie |
|---|
| ok.1220 - 18, 21 lub 22 X 1246 |
| małżeństwa |
|---|
- ⚭ 1238/39 - 1246: Judyta, córka Konrada I mazowieckiego
|
| panowanie |
|---|
1229/30-1238: Opole, Oświęcim, Racibórz (pod władzą regencyjną)
1238-1246: Opole, Oświęcim, Racibórz |
1229/1230
-(13 V) Śmierć
Kazimierza I opolskiego.
- Henryk Brodaty wraz z księżną Wiolą obejmują rządy opiekuńcze na Opolszczyźnie.
1233
-(3 XII) Bulla protekcyjna papieża Grzegorza IX dla księżnej Wioli z synami (oraz ich posiadłości).
- (23 XII) Papież poleca Wiolę z synami opiece arcybiskupa Pełki, biskupa wrocławskiego Tomasza i biskupa ołomunieckiego Roberta.
1234
-Udział w wiecu książęcym w Czarnowąsach.
1238
-(19 III) Śmierć
Henryka Brodatego.
- Mieszko faktycznie usamodzielnia się w księstwie opolsko-raciborskim.
📖
Wiola księżna kaliska i rudzka w roku 1238 na wiecu w Bobrownikach; pozwala wspólnie z synem księciem Władysławem, Klemensem kasztelanem krakowskim lokować wsie Łubnica i Konarzew na prawie średzkim [...] - Kodeks Dyplomatyczny Wielkopolski, nr 214-(17 VIII/) Zjazd matki Wioli i brata
Władysława z
Henrykiem Pobożnym w Bobrownikach.
- Henryk akceptuje objęcie władzy w księstwie opolskim przez Mieszka i pozostawia Wioli ziemię kaliską i rudzką (być może jako jej oprawę wdowią, ponieważ tytulatura książęca nie obejmuje Władysława).
1238/1239
-(1238/24 IX 1239) Małżeństwo z Judytą, córką
Konrada mazowieckiego.
- (21 VI 1245) Papież Innocenty IV udziela dyspensy małżeńskiej (z powodu zachodzącego między Mieszkiem i Judytą czwartego stopnia pokrewieństwa).
1241
-(III/IV) Wojska tatarskie (mongolskie) najeżdżają księstwo opolsko-raciborskie.
- Mieszko rozbija oddział Tatarów przy przeprawie przez Odrę w okolicach Raciborza.
- Wycofanie się sił opolsko-raciborskich w kierunku Legnicy.
📖
Henryk, syn Henryka Brodatego, książę Śląska, Krakowa i Wielkopolski, potężnie zabiega im [Tatarom] drogę z wieloma tysiącami zbrojnych na polu zamkowym w Legnicy i odważnie walczy z nimi, pokładając nadzieję i ufność w pomocy Boga. Lecz zarządzeniem Boga, który niekiedy z powodu zbrodni zezwala na biczowanie swoich, wspomniany szlachetny książę Henryk, straciwszy wiele tysięcy ludzi, sam poległ zabity. Wraz z nim podobnie został zabity pewien książę Bolesław z przydomkiem Szepiołka. - Kronika wielkopolska
---
Książę zaś opolski Mieczysław, uszedłszy z kilkoma [rycerzami], uciekł do zamku w Legnicy. Nie zasłużył, by mu wraz z tylu rycerzami przypadły palmy męczeństwa za wiarę Chrystusową. - Kronika Jana Długosza-(9 IV) Porażka połączonych sił krakowsko-śląsko-wielkopolsko-opolskich (wspieranych przez oddziały zakonów krzyżowych: templariuszy, joannitów i Krzyżaków) pod Legnicą (spowodowana głównie ucieczką Mieszka z pola bitwy).
📖
[Tatarzy] uniósłszy w górę głowę księcia Henryka na dość długiej włóczni, podchodzą pod zamek legnicki (miasto bowiem ze strachu przed Tatarami zostało spalone). Pokazują głowę księcia Henryka załodze zamku i przez tłumacza rozkazują, by wobec klęski i śmierci ich księcia Henryka otwarli im zamek. Ale kiedy obrońcy zamku dali im należytą odprawę mówiąc, że zamiast zabitego jednego księcia zostało im wielu książąt, synów najlepszego księcia Henryka, [Tatarzy] spustoszywszy i spaliwszy wsie naokoło Legnicy, udają się do Otmuchowa [...] - Kronika Jana Długosza-(9 IV/) Tatarzy podejmują (krótkotrwałe i bezskuteczne) oblężenie Legnicy.
-(V) Powrót Mieszka do księstwa opolsko-raciborskiego.
1243
-(25 III) Zjazd z matką i bratem
Władysławem w Mechnicy (nieopodal Koźla).
📖
Wezwawszy więc na pomoc księcia opolskiego Mieczysława [...], po uzyskaniu posiłków od księcia poznańskiego Przemysła, Litwinów i Jaćwingów wymieniony książę Mazowsza Konrad i jego syn Kazimierz najeżdżają zbrojnie ziemię sandomierską. - Kronika Jana Długosza
---
Bolesław, [...] bratanek jego [Konrada], spotkawszy się z nim w Suchodole, stoczył bitwę i powaliwszy wielu Mazowszan wypędził swego stryja z kraju. - Kronika wielkopolska-(25 V) Rozbicie wojsk
Konrada i
Kazimierza (wspomaganych przez oddziały opolskie Mieszka, wielkopolskie
Przemysła, Litwinów i Jaćwięgów) przez stronników
Bolesława Wstydliwego w bitwie pod Suchodołem.
1243/1245
-(29 X) Mieszko ogłasza swój testament w Koźlu.
- Obietnica sukcesji brata Władysława na wypadek bezpotomnej śmierci.
1246
📖
[...] książę mazowiecki Konrad z przykrością znosząc to, że w innym czasie został pod Suchodołem pokonany przez bratanka, i nie mogąc dopuścić, aby tak haniebne zawstydzenie minęło bez pomsty, wolał raczej obrazić Boga przez splamienie sumienia niż zaniechać zemsty. I zebrawszy mnóstwo Litwinów [Konrad] wtargnął do ziemi swego bratanka łupiąc [ją]. Gdy Bolesław zabiegł mu drogę pod Zaryszowem, stoczyli ze sobą wielką bitwę. Lecz gdy Bolesław został - niestety - zmuszony do ucieczki, Litwini i Mazowszanie zabili bardzo wielu sandomierzan i krakowian, wielu z nich biorąc do niewoli. - Kronika wielkopolska
---
Po upływie też niedługiego czasu - wiedział bowiem, że siły księcia Bolesława zostały przez niego złamane - ze swoimi tylko wojskami, ze swym synem, księciem Kujaw i Łęczycy Kazimierzem oraz swym zięciem, księciem opolskim Mieczysławem wkroczył do ziemi krakowskiej. Nie chcąc tracić czasu na zdobywanie zamków i miast, gdy i mieszczanie krakowscy z pogardą odrzucili wezwanie do poddania się, do trzech miejscowości wprowadza załogi. Najpierw zdobywa gród położony naprzeciw zamku i miasta Krakowa tam, gdzie Rudawa wpada do Wisły oraz drugi na brzegu [Wisły] w pobliżu klasztoru tynieckiego. Te dwa zamki obsadza załogą ze swoich żołnierzy. Trzeci buduje w Lelowie i oddaje go w dzierżawę swemu zięciowi, księciu opolskiemu Mieczysławowi. - Kronika Jana Długosza-Wsparcie
Konrada mazowieckiego podczas jego najazdu na Małopolskę.
- Konrad (wsparty m.in. wojskami litewskimi oraz opolskimi) zwycięża nad Bolesławem Wstydliwym pod Zaryszowem.
- Nieudana próba zdobycia zamku krakowskiego.
- Konrad tymczasowo umacnia się w ziemi krakowskiej.
- Mieszko obejmuje gród w Lelowie.
📖
Zatem roku pańskiego 1246 zmarł Mieszko książę opolski. - Rocznik kapituły gnieźnieńskiej
---
Niedługo później zdarzyło się, że zmarł bezdzietnie zięć Konrada, książę opolski Mieczysław. Kiedy rozeszła się wieść o jego śmierci, natychmiast zwrócono księciu krakowskiemu Bolesławowi Wstydliwemu zamek w Lelowie, który podlegał Mieczysławowi, i wszystkie wysiłki i knowania księcia mazowieckiego Konrada spełzły na niczym. - Kronika Jana Długosza-(18, 21, bądź 22 X) Śmierć Mieszka II Otyłego.
heraldyka:
wybrane pieczęcie:
+SIGILLVM MESECONIS DVCIS DE OPOL
ciekawostka:
Mieszko Otyły brał udział w bitwie z Tatarami na polach legnickich 9 kwietnia 1241 roku (dowodził tam lewym skrzydłem) i w znacznej mierze przyczynił się do porażki wojsk chrześcijańskich. W trakcie bitwy oddział jego wycofał się nagle i schronił w grodzie legnickim. Jan Długosz wytłumaczył ten fakt dywersją pewnego człowieka nie wiadomo czy ruskiego, czy tatarskiego pochodzenia. Człowiek ów biegając bardzo szybko tu i tam, między jednym a drugim wojskiem krzyczał okropnie, zwracając do obu wojsk sprzeczne ze sobą słowa zachęty. Wołał bowiem po polsku: "Biegajcie, biegajcie", to znaczy: "Uciekajcie, uciekajcie", wprawiając Polaków w przerażenie, po tatarsku zaś zachęcał Tatarów do walki i wytrwania. Tłumaczenie takie jest dość wątpliwe, zważywszy na fakt, iż wrzawa na polu walki uniemożliwiała usłyszenie jakichkolwiek słów.
ważniejsze fundacje:
przyczyna śmierci:
nieznana (młody wiek księcia, fakt sporządzenia testamentu i przydomek wskazują na znaczną otyłość, która mogła być przyczyną śmierci, bądź oznaką śmiertelnej choroby)
pochówek:
