władcy dzielnicowiPiastowie oleśniccyKonrad I oleśnicki

Konrad I oleśnicki (namysłowski)

Konrad, książę oleśnicki, był człowiekiem wysokim, rozumnym i bardzo surowym dla swych nieprzyjaciół, lecz wielce łaskawym dla przyjaciół [...] był on człowiekiem silnym w ramionach, [...] wielka sława o nim rozchodziła się szeroko.
Kronika książąt polskich Piotra z Byczyny
rodzice ⇒ drzewo genealogiczne
Henryk III głogowskiMatylda (Mechtylda), córka Albrechta, księcia brunszwickiego
życie
1292/1298 - 22 lub 27 XII 1366
małżeństwa
  1. 1322 - 1328: Elżbieta, córka Henryka VI Dobrego
  2. 1328/33 - 1366: Eufemia, córka Władysława bytomskiego
potomstwo ⇒ drzewo genealogiczne
  1. Jadwiga (1329/38 - jesień 1351/1359)
    Konrad (25 III 1338/1340 - 10/11 VI 1403)
panowanie
1309-1312: Głogów, Góra, Lubin, Ścinawa, Wielkopolska, Żagań (współrządy)
1312-1312/13: Gniezno, Kalisz, Oleśnica (współrządy)
1312/13-1313: Kalisz, Namysłów
1313-1320/21: Namysłów
1320/21-1323: Namysłów, Oleśnica
1323-1357: Oleśnica
1357-1358: Koźle, Oleśnica
1358-1366: 1/2 Bytomia, Koźle, Oleśnica

1309

📖
Zatem w roku pańskim 1309 zmarł ów książę Henryk, pozostawiwszy pięciu synów, mianowicie Henryka, Konrada, Jana, Bolesława i Przemysła. Których, jako że byli młodzi i podatni na wpływy, Niemcy, zobowiązali sobie i przywiązali radami, tak że nie mogli oni uczynić niczego, co nie spodobałoby się Niemcom, i wiele od nich Niemcy ziemi i miasta wyłudzili za niewielkie sumy pieniędzy. - rocznik kapituły poznańskiej
-(9 XII) Śmierć Henryka głogowskiego.

1310

-(II-III) Konrad (z braćmi) wyjeżdża na dwór margrabiego brandenburskiego Waldemara (do Berlina).-(19 III) Potwierdzenie przywilejów biskupstwa wrocławskiego.
📖
Henryk książę wielkopolski i głogowski, widząc zniechęcone ku sobie i zapalone z największą nienawiścią umysły wielkopolskich panów, z powodu pogwałcenia niektórych praw ich i zwyczajów, i usiłując przytłumić wzmagające się zarzewie buntu, wysłał do ziemi wielkopolskiej Janusza hrabiego nazwiskiem Biberstein z silnym wojskiem, nie tylko z własnych krajowców ale i z Niemców złożonym. Który gdy naprzód zamek Klecko oblegać począł, Dobrogost z Szamotuł [...] zebrawszy z Polaków dość znaczne wojsko, wyszedł przeciwko Januszowi Biberstein, i stoczywszy bitwę, w której wiele ludu z obu stron poległo, rzeczonego Janusza Biberstein poraził na głowę, i wszystek obóz jego ze znaczną zdobyczą opanował. - Kronika Jana Długosza
-Wybuch buntu w Wielkopolsce (pod przywództwem rodu Nałęczów).

1312

-(2/29 II) Arcybiskup gnieźnieński Jakub Świnka i biskup poznański Andrzej Zaremba nakładają klątwę na Głogowczyków (zapewne wobec planowanego podziału Wielkopolski).
-(29 II) Podział ojcowizny pomiędzy synami Henryka głogowskiego.-Wybucha bunt Wielkopolan przeciwko rządom Głogowczyków.

1312/1313

-Ostateczny podział władztwa pomiędzy Konrada i Bolesława.

1312-1317

-Walki z synami Henryka Brzuchatego.

1313

-Konrad traci Kalisz na rzecz buntowników.

1314

-(VIII-IX) Zajęcie części Wielkopolski przez Władysława Łokietka (w granicach układu krzywińskiego z 1296 roku, który Władysław zawarł z Henrykiem III).

1315-1317

-Walki z Władysławem Łokietkiem o panowanie nad Wielkopolską (przy wsparciu margrabiego brandenburskiego).

1320/1321

-(V 1320/23 IV 1321) Śmierć Bolesława oleśnickiego.

1321-1323

📖
Tymczasem zaś Bolesław prowadził wojny przeciwko Konradowi, księciu głogowskiemu i oleśnickiemu, i tak wiele mu szkód wyrządził i pozbawił mienia, że nie miał on nic oprócz konia, na którym jeździł odziany w płaszcz ze lnu. I doszło do tego, że uroczyście zawarto ugodę polegającą na tym, że książę Konrad miał zrezygnować z Namysłowa, z Bierutowa, Kluczborka, Byczyny i Wołczyna; książę Bolesław natomiast przekazał mu Wołów i Lubiąż, które wcześniej należały do Legnicy. - Kronika książąt polskich Piotra z Byczyny
-Łupieżcze wyprawy Władysława Łokietka (wspartego oddziałami litewskimi), Bolesława Rozrzutnego i Bernarda Statecznego na ziemię oleśnicką.

1328

-(/22 II) Śmierć Elżbiety.

1328/1333

-(22 II 1328/2 III 1333) Małżeństwo z Eufemią, córką Władysława bytomskiego.

1329

-(9 V) Konrad składa (we Wrocławiu) hołd Janowi Luksemburskiemu.
-Zawarcie antybrandenburskiego przymierza z braćmi Henrykiem i Janem.

1334

-(25 VII) Jan ścinawski zobowiązuje się wobec Konrada i Henryka do zaprzestania wyprzedaży swych ziem.

1337

-(27 VIII) Układ Konrada i Henryka z Janem ścinawskim.

1338

-(III) Jan Luksemburski zatwierdza wykupienie księstwa ścinawskiego przez Konrada i Henryka, w zamian za ich rezygnację z Lubina.

1339

-Odkupienie Bierutowa od Bolesława Rozrzutnego.

1343

📖
[...] król Kazimierz obiegłszy miasto Wschowę, dobywał go przez dni kilkanaście; a gdy przysłano na jego obronę rycerstwo księcia żagańskiego nie mogło mu się oprzeć skutecznie, poburzył i wyłamał mury, i miasto opanował [...] Nie mały gmin ludzi zabrał do niewoli, a miasto całe z obwodem wschowskim wrócił pod swoje panowanie. Pomknął się potem z wojskiem do księstwa żagańskiego, i zamek wraz z miastem [...] Ścinawa, acz położeniem swoim i wysokimi murami warowne, zdobył i z ziemią zrównał. Nareszcie po wsiach, miasteczkach mniej znacznych i włościach, kazał rozszerzyć spustoszenia, i wszystkie te miasteczka, osady i sioła ogniem i grabieżą zniszczyć. [...] Przybyli więc posłowie książęcy z prośbą pokorną, błagając: "aby król zatrzymał swój gniew, a oszczędzić raczył reszty tej uciśnionej i nieszczęśliwej krainy, oświadczając, że Henryk książę żagański i jego bracia [raczej stryjowie - przyp. wł.], Konrad książę oleśnicki, Jan ścinawski i Przemysław głogowski, odstępują wszelakiego prawa do ziemi i miasta Wschowy, i zrzekają się dalszego poszukiwania jakichkolwiek krzywd i uraz, a nadto gotowi są do przyjęcia warunków, jakie im król Kazimierz naznaczy". - Kronika Jana Długosza
-(lato) Wyprawa Kazimierza Wielkiego przeciwko Henrykowi Żelaznemu, Konradowi i Janowi ścinawskiemu.

1345

-Nieudana próba zdobycia Wschowy (wraz z bratankiem Henrykiem).
-Odwetowy najazd Kazimierza Wielkiego na księstwo oleśnickie.

1351

-(28 X) Zjazd książąt śląskich i biskupa wrocławskiego z Karolem IV Luksemburskim we Wrocławiu.

1355

📖
My Konrad oleśnicki i Kazimierz cieszyński książęta [...] z jednej i my Bolko niemodliński, Bolko opolski i Jan oświęcimski [...] książęta z drugiej strony, czynimy wiadomym niniejszym pismem, że [...] Karol cesarz rzymski [...] i król Czech [...] prawowicie roztacza nad nami i innymi książętami władzę według polskiego zwyczaju. Będzie miał pełne i skuteczne prawo co do księstwa bytomskiego i kozielskiego [...] i te księstwa [niech przejdą] do tegoż króla Czech i pana naszego z powodu śmierci najjaśniejszych książąt bytomskich i kozielskich - ojca i syna, którzy księstwa te, jak wiadomo, otrzymali w lenno. [...]
Niniejsze pismo poświadczamy naszymi pieczęciami. Wydane w Pradze Roku Pańskiego 1355, w najbliższą sobotę po dniu świętego Wacława. - dokument rezygnacji z praw do spadku po Bolesławie kozielsko-bytomskim z roku 1355
---
[...] Karol IV [...] cesarz rzymski [...] i król Czech czynimy wiadomym wszystkim obecnym, że gdyby powstała kiedyś jakaś wątpliwość co do księstw kozielskiego i bytomskiego oraz grodów Toszka i Pyskowic [...] między Najjaśniejszymi Konradem oleśnickim i Kazimierzem cieszyńskim z jednej a Bolkiem opolskim, Bolkiem niemodlińskim, Albertem strzeleckim i Janem oświęcimskim z drugiej strony - książętami Korony naszej Królestwa Czech, na usilną prośbę ze wspomnianych stron do nas w naszym grodzie praskim [...] rozważyliśmy z wielką uwagą, za radą książąt wspomnianej Korony i dostojników zasiadających przy nas wydaliśmy orzeczenie sądowe i wyrok, że wspomniani książęta oleśnicki i cieszyński mają władzę nad księstwami kozielskim i bytomskim oraz grodami Toszkiem i Pyskowicami wraz z okolicami [tychże grodów], w ten sposób jak [określono] w okazanych przez nich przywilejach wobec [naszego] sądu. Wyraźnie zaznaczamy, to że tymże książętom oleśnickim i cieszyńskim przynależą wszystkie te prawa, które należały się niedawno zmarłemu Najjaśniejszemu Księciu Bolkowi kozielskiemu. [...] Dane w Pradze Roku Pańskiego 1355 [...], czwartego dnia non październikowych, w roku dziewiątym [panowania w Czechach], pierwszym panowania jako cesarz. - dokument Karola IV Luksemburskiego z roku 1355
-(5 IV/) Śmierć Bolesława kozielsko-bytomskiego.

1356

-(IV-V) Udział w zjeździe w Pradze z Karolem IV Luksemburskim.
-(29 VII) Podział księstwa kozielsko-bytomskiego z książętami cieszyńskimi.

1357

-(8 XII) Podział księstwa kozielsko-bytomskiego z książętami cieszyńskimi.

1358

-(3 I) Karol IV Luksemburski zatwierdza podział spadku po Bolesławie kozielsko-bytomskim.
-(1 VII) Konrad odkupuje od księżnej Beatryczy (siostry Bolesława kozielsko-bytomskiego) jej prawa do Bytomia za 3000 grzywien.-(11 VIII) Księżna Ludgarda (matka Bolesława kozielsko-bytomskiego) przekazuje Konradowi wójtostwo w Bytomiu obejmujące całe miasto.
-(26 IX) Wykupienie Milicza od biskupa i kapituły wrocławskiej za cenę 1500 grzywien.
-(XII) Przemysław Noszak (działając w imieniu księżnej Elżbiety, córki Bolesława kozielsko-bytomskiego) wyraża gotowość do oddania sprawy Bytomia pod sąd rozjemczy.
-(27 XII) Zjazd książąt śląskich z cesarzem Karolem IV Luksemburskim we Wrocławiu.

1359

-Podział Bytomia pomiędzy Konrada i Przemysława Noszaka (porozumienie zawarto dzięki mediacji Wacława legnickiego i Ludwika brzeskiego).

1361/1364

-(7 X) Śmierć brata Jana ścinawskiego.

1366

-(22 lub 27 XII) Śmierć Konrada I oleśnickiego.
źródła:literatura:ilustracje:
POCZET.COM (treść i kod strony) jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska.
Serwis wpisany został do rejestru dzienników i czasopism prowadzonego przez Sąd Okręgowy w Katowicach pod poz. Pr 2428.
partnerzy: ApisVideoŻegluga śródlądowaWydawnictwo Avalon
do góry